قبل از ورود به بنا بد نسیت بدانیم كه این كاروانسرا از كاروانسراهای دوره صفوی است و در زمان شاه عباس دوم و حدود ۱۰۶۷ هجری قمری  با همان فرم مشهور آن زمان یعنی چهار ایوانی و كاملا آجری بنا شده است.
روبروی ورودی کاروانسرای شاه عباسی، آب انبار چهار بادگیری معروف «كُلار» را می بینیم. بر كتیبه بالای آب انبار تاریخ ۱۰۷۰ حک شده است، كه به دلیل هم خوانی و هماهنگی این كاروان سرا با آب انبار گفته می شود هر دو تقریبا هم زمان ساخته شده اند.   
از سمت جنوبی كاروانسرا پس از گذر از درب چوبی بزرگ و مرتفع آن وارد محوطه اصلی بنا كه دارای ۲۴ حجره است می شویم.
آنچه كه در نگاه اول نظرِ ما را جلب می كند حوضخانه هشت وجهی است که دقیقا در میان كاروانسراست. در گذشته نه چندان دور آب قنات از این بنا عبور و حوض آن را پر آب می كرده تا مسافران خسته از سفر، آب مورد نیاز خود را از اینجا تامین كنند.
جز بخش كوچكی از این كاروانسرا تقریبا بقیه بنا سالم باقی مانده است. این بنا همانند دیگر كاروانسراها شامل ایوان، حجره ها، اصطبل ها، ایوانچه، انبار و حوضخانه می شود.  در مجموع تعداد حجره های داخلی و خارجی این بنا به ۱۰۰ حجره می رسد.
جالب است بدانید معماران زبردست آن دوره، برای گرمایش بنا، بخاری های دیواری شبیه شومینه ایجاد کرده اند و برای سرمایش از روش های متنوعی نظیر سیستم پسیو (passive) جرزهای  ضخیم، آب قنات، كم كردن بازشوها (در و پنجره ها) به فضای باز و ایجاد فضاهای مرتفع در كناره های بیرونی بنا استفاده كرده اند.